O właściwym pobraniu krwi opowiemy z doświadczeń jednego z laborantów w Warszawie. Zdawać by się bowiem mogło, że to prosta sprawa. I owszem, zazwyczaj idąc do punktu pobrań krwi spodziewamy się ukłucia w palec lub, przy konieczności jej pobrania w większej ilości, wkłucia w dół łokciowy. Są to jednak procedury ściśle związane z celem pobrania, a też nie jedyne.
Zupełnie inną rzeczą jest natomiast fakt, iż pobranie krwi to dla wielu osób doświadczenie stresujące, a niektóre mają do tego stosunek fobiczny. Zdarzają się w tym czasie zasłabnięcia, omdlenia, czy właśnie nasilony lęk, który czasem nie pozwala nawet na spokojną myśl o wbiciu strzykawki w ciało. Być może więc nieco więcej informacji ów lęk zredukuje.
Ogólne zasady pobrania krwi
Zasady pobrania krwi dotyczą odpowiedniej higieny, a sprowadzają się do wykluczenia zakażenia (co czasem stanowi kolejną przyczynę lęku – poza strachem przed wkłuciem). Procedura obejmuje stosowanie: jednorazowych rękawiczek, czystych gazików i oczywiście jednorazowych igieł.
Ponadto zawiera ona w sobie wiele drobnych czynności, które mogą się zdawać przypadkowymi, i właściwie przez to nie warto o nich pisać, ale wspomnimy o kilku, by wiadomo było, że niemal każdy ruch i czynność pielęgniarki jest celowa, a nie przypadkowa, a są to: dezynfekcja rąk przed pobraniem, dezynfekcja miejsca wkłucia – do wyschnięcia, przeprowadzanie pobrania na siedząco lub leżąco, przyłożenie gazika w miejsce pobrania – można założyć plaster na życzenie, w końcu pacjent powinien chwilę od pobrania pozostać w gabinecie.
Pobranie krwi włośniczkowej
Zna ją każde dziecko nakłuwane czasem w paluszek, gdyż metoda ta często stosowana jest właśnie w pediatrii ale też geriatrii. Badania krwi włośniczkowej przeprowadza się najczęściej w celu:
- oznaczania gazometrycznego – pH, ciśnienie parcjalne tlenu, dwutlenku węgla, ciśnienie wodorowęglanów, saturacja,
- oznaczania glukozy – jej poziomu,
- oznaczania mleczanów – kwasowości krwi.
Należy wspomnieć, że w pobieraniu krwi włośniczkowej stosuje się nakłucia nie tylko palca ale też dolnego płatka ucha lub bocznych części pięty. W związku z tym, że nakłucie palca może czasem utrudnić osobie badanej pracę, krew pobiera się w innych, wymienionych miejscach.
Pobieranie krwi żylnej
Bodajże najczęściej stosowane pobranie krwi ze względu na fakt, iż służy ocenie morfologii. Wzbudza przy tym największy lęk – jego skrajna postać skojarzona jest ze strachem wkłucia powietrza do żyły, co jest zupełnie nieuzasadnione i właściwie takie przypadki są nieznane. Krew żylną pobiera się w celu wykonania:
- posiewu krwi – w celu wykrycia bakterii i grzybów,
- morfologii krwi,
- wykrycia markerów nowotworowych,
- diagnostyki endokrynologicznej,
- i diagnozy funkcjonowania wszystkich organów wewnętrznych.
Krew żylną pobrać można w szczególnych przypadkach również z żył grzbietu dłoni oraz przedramienia, a także z cewnika żylnego, ma to jednak miejsce głównie w szpitalach.
Co zrobić by nie bać się pobrania krwi?
Czasem lęk mogą zredukować niewielkie zabiegi, po których zastosowaniu można się przełamać. W przypadku pobrania krwi żylnej należą do nich:
- pobieranie krwi w pozycji leżącej,
- zamknięcie oczu podczas pobierania krwi i/lub odwrócenie głowy,
- myślenie o przyjemnych przeżyciach z przeszłości,
- towarzystwo osoby bliskiej,
- badanie „bez kolejki” – w niezatłoczonej przychodni, przy wyraźnym braku pośpiechu ze strony pracowników,
- rozmowa z pielęgniarką poprzedzająca pobranie krwi.
Centrum Panaceum w Warszawie jest gabinetem pobrań krwi, w którym uznajemy istnienie hemofobii i pacjenta traktujemy w wyjątkowy sposób. W przypadku silnego lęku zachęcamy do wizyty w naszym Centrum, a przy niezdolności do przełamania się i skrajnej postaci strachu, konieczne wydaje się skorzystanie z pomocy psychologa. Leczeniu lęków tego typu służy tzw. systematyczna desensytyzacja.
#badania laboratoryjne Warszawa #punkt pobrań Warszawa #badania krwi w Warszawie #pobranie krwi Warszawa #morfologia krwi Warszawa
*Wszystkie artykuły medyczne prezentowane na stronie są zgodne z wiedzą medyczną, ale żaden nie może być traktowany jako diagnoza lekarska, lecz wyłącznie jako materiał edukacyjny. W przypadku zaobserwowania u siebie niepokojących objawów należy skonsultować się z lekarzem. |
Wykonaj badania laboratoryjne
|